тыгыз

1. прил.

1) в разн. знач. пло́тный

тыгыз матдә — пло́тное вещество́

тыгыз сафлар — пло́тные ряды́

тыгыз тукыма — пло́тная ткань

тыгыз боҗра — пло́тное кольцо́

тыгыз тән — пло́тное те́ло

2) у́зкий прям.; перен. те́сный

тыгыз бүлмә — те́сная ко́мната

тыгыз бәйләнеш — те́сная связь

3) туго́й, наби́тый

тыгыз башаклар — туги́е коло́сья

тыгыз капчык — наби́тый мешо́к

4) перен. напряжённый

тыгыз эш вакыты — напряжённое рабо́чее вре́мя

2. нареч.

1) пло́тно; те́сно

тыгыз ябылган ишек — пло́тно закры́тая дверь

тыгыз туку — пло́тно ткать

2) те́сно

тыгыз багланышлы — те́сно свя́занный

3) ту́го

тыгыз тутырылган — ту́го наби́тый (заби́тый)

••

тыгызга килү (китү) — станови́ться/стать в обре́з (о времени, возможностях)